Manchester United… 66 χρόνια μετά….

You are currently viewing Manchester United… 66 χρόνια μετά….

Ήταν τέλη του 1957, όταν o Buddy Holly κατακτούσε την κορυφή και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού με το τραγούδι  ‘’That’ll be the Day’’, τελειώνοντας μάλιστα με τον στίχο ‘’Cause that’ll be the day when I die’’. Μουσική και αθλητισμός που ενώ τις περισσότερες στιγμές πάνε μαζί μαγεύοντας εκατομμύρια κόσμο, αυτή τη φορά συναντήθηκαν σε ένα περίεργο σταυροδρόμι θανάτου. Στις 6 Φεβρουαρίου του 1958 το αεροπλάνο που μετέφερε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ συνετρίβη στο αεροδρόμιο του Μονάχου, με αποτέλεσμα 23 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους. Σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, στις 3 Φερβουαρίου του 1959, το μικρό αεροπλάνο που μετέφερε τον Buddy Holly, τον Ritchie Valens και τον Big Bopper είχε την ίδια κατάληξη, με τους τρεις σπουδαίους τραγουδιστές να γνωρίζουν τραγικό τέλος. Η ειρωνεία της τύχης έφερε το τραγούδι του Don Mc Lean, ‘’American Pie’’, που γράφτηκε με αφορμή την δεύτερη τραγωδία, να βρίσκεται στη κορυφή της Αμερικής στις αρχές Φεβρουαρίου του 1972….

Οι θρυλικοί ”μπέμπηδες”

Η αγωνιστική περίοδος 1955-56 ήταν καταλυτική όσο λίγες, για το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Για πρώτη φορά διοργανώνεται το Κ.Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης, με σκοπό να ανακηρυχτεί η κορυφαία ομάδα της ‘’γηραιάς ‘’ ηπείρου!

Την αμέσως επόμενη χρονιά η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δηλώνει συμμετοχή στη νεοσύστατη διοργάνωση, με την Αγγλική ομοσπονδία ποδοσφαίρου, πίσω όπως πάντα από τις εξελίξεις και αρνητική σε οτιδήποτε νέο και καινοτόμο, να της απαγορεύει να συμμετάσχει! Οι πρωταθλητές Αγγλίας σε αντίθεση με την Τσέλσι που δεν έλαβε μέρος στο πρώτο Κ.Πρωταθλητριών, δεν υπέκυψαν, με τον Ματ Μπάσμπι να δηλώνει κατηγορηματικά ‘’Είμαστε οι πρωταθλητές και θα συμμετάσχουμε κανονικά. Αν θέλετε τιμωρήστε μας’’. Κανείς φυσικά δεν τους τιμώρησε και κάπου εδώ το ταξίδι μόλις αρχίζει….

Αφού πέρασαν εύκολα τους δύο πρώτους γύρους, παίζοντας μάλιστα το πρώτο τους εντός έδρας παιχνίδι στην έδρα της …Σίτι συντρίβοντας με 10-0 την Άντερλεχτ (επειδή στο ΄΄Όλντ Τράφορντ’’ γινόντουσαν έργα για τους προβολείς), έφτασαν στα προημιτελικά. Εκεί έγιναν δύο συγκλονιστικά παιχνίδια με αντίπαλο την Αθλέτικ Μπιλμπάο. Οι Βάσκοι κέρδισαν το πρώτο στο ΄΄Σαν Μαμές΄΄ με 5-3, με τους ‘’μπέμπηδες’’ να κάνουν επική ανατροπή στη ρεβάνς επικρατώντας 3-0! Στον ημιτελικό τα ‘’μωρά’’ του Ματ Μπάσμπι δεν ήταν ακόμα σε θέση να κοντράρουν την Ρεάλ Μαδρίτης, με τους πρωταθλητές Ευρώπης να παίρνουν την πρόκριση με 3-1 και 2-2. Οι εμπειρίες όμως να αποκόμισαν ήταν τεράστιες και σε συνδυασμό με το αστείρευτο ταλέντο που υπήρχε, ο πήχης για την επόμενη χρονιά ήταν ακόμα υψηλότερος.

 Αφού κέρδισαν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το πρωτάθλημα Αγγλίας, ξεκίνησαν τις υποχρεώσεις τους στο Κ. Πρωταθλητριών για την περίοδο 1957-58 περνώντας εύκολα τα εμπόδια των Σάμροκ Ρόβερς και Ντούκλα Πράγας, φτάνοντας στον προημιτελικό. Ήδη οι περισσότεροι αναλυτές ποδοσφαίρου αλλά και οι απλοί φίλαθλοι, θεωρούσαν τη Γιουνάιτεντ όχι μόνο σαν τη μοναδική ομάδα που μπορεί να ‘’κτυπήσει’’ τη Ρεάλ, αλλά και σαν το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Αντίπαλος στους ‘’8’’ ο πολύ δυνατός Ερυθρός Αστέρας. Νίκη με 2-1 για τη Γιουνάιτεντ στην Αγγλία και χρυσή ισοπαλία με 3-3 στο Βελιγράδι. Τίποτα πλέον δεν φαίνεται να μπορεί να τους σταματήσει και ένας τελικός με τη Ρεάλ διαφαίνεται προ των πυλών.

Το ταξίδι όμως της επιστροφής περνούσε από το Μόναχο, όπου έπρεπε να γίνει ο απαραίτητος ανεφοδιασμός του αεροπλάνου. Μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες απογείωσης και κάτω από κακές καιρικές συνθήκες και χιονοθύελλα, ο πιλότος επιχείρησε και για τρίτη φορά. Αποτέλεσμα ήταν το αεροπλάνο να μην ‘’σηκωθεί’’ ποτέ και να συντριβεί λίγα δευτερόλεπτα μετά την ανεπιτυχή προσπάθεια. Το τραγικό αυτό γεγονός είχε σαν συνέπεια τον θάνατο 23 ανθρώπων, μεταξύ των οποίων 8 ποδοσφαιριστών της Γιουνάιτεντ. Οι 7 σκοτώθηκαν αμέσως μετά το δυστύχημα (Τζεφ Μπεντ , Ρότζερ Μπάιρν, Εντι Κόλμαν, Μαρκ Τζόουνς, Ντέιβιντ Πεγκ, Τόμυ Τέιλορ και Λίαμ Γουίλαν) και ένα ακόμα όνομα προστέθηκε λίγες μέρες μετά, στη μακάβρια λίστα. Αυτό του Ντάνκαν Έντουαρντς, που κατά πολλούς ήταν το μεγαλύτερο ταλέντο του αγγλικού ποδοσφαίρου. Δύο από τους τραυματίες δεν έπαιξαν ποτέ ξανά ποδόσφαιρο (Μπέρι, Μπλαντσφλάουερ), ενώ όσοι γλύτωσαν έκαναν πολύ καιρό για να συνέλθουν σωματικά και ψυχολογικά. Ήταν 6 Φεβρουαρίου του 1958 και το ρολόι έδειχνε 15.04

Η μεγαλύτερη ομάδα της Ευρώπης, μαζί με τη Ρεάλ Μαδρίτης, είχε πλέον διαλυθεί με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Παρά το βαρύ πένθος που είχε σκεπάσει όλη την Αγγλία, η Γιουνάιτεντ βρήκε το κουράγιο να συνεχίσει και να αντιμετωπίσει στον ημιτελικό την Μίλαν, έχοντας στη σύνθεση της αμούστακα παιδιά! Η θέληση, η δυναμική και το μεγαλείο του συλλόγου στο αποκορύφωμα του. Όσοι έπαιξαν στο ‘’Όλντ Τράφορντ’’ εκείνη την ημέρα, δεν το έκαναν για τους εαυτούς τους αλλά για τα αδέλφια τους που είχαν φύγει από τη ζωή τόσο άδικα και αναπάντεχα… Αποτέλεσμα ήταν να νικήσουν με 2-1, πέρα από κάθε λογική και προγνωστικό! Μπορεί όπως ήταν φυσικό στη ρεβάνς να μην άντεξαν, αλλά ποιος νοιαζόταν. Έτσι κι αλλιώς ο Ματ Μπάσμπι είχε υποσχεθεί ότι αργά ή γρήγορα η Γιουνάιτεντ θα κατακτούσε την κορυφή της Ευρώπης, τελειώνοντας αυτό που ξεκίνησαν το 1958….

Εκείνη τη περίοδο βέβαια κάτι τέτοιο φάνταζε εξωπραγματικό. Στο ’’Ολντ Τράφορντ΄΄ προσπαθούσαν να μαζέψουν τα κομμάτια τους και να σταθούν με αξιοπρέπεια. Με ενέργειες μάλιστα του Προέδρου της Ρεάλ, Σαντιάγκο Μπερναμπέου, είχαν καθιερωθεί για κάποια χρόνια φιλικά παιχνίδια μεταξύ των δύο συλλόγων, με σκοπό την οικονομική στήριξη των ‘’μπέμπηδων’’. Αντίθετα η αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία εγκλωβισμένη στους δαίμονες της, δεν επέτρεψε στη Γιουνάιτεντ να συμμετάσχει στο επόμενο Κ.Πρωταθλητριών, όπως της είχε επιτραπεί από την ΟΥΕΦΑ τιμής ένεκεν!!!

Δέκα χρόνια μετά ο Ματ Μπάσμπι, ο Μπόμπι Τσάρλτον (που είχε γλυτώσει από το δυστύχημα) και η παρέα τους, έκαναν το όνειρο πραγματικότητα. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έγινε πρώτη αγγλική ομάδα που κατακτούσε το Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης, κερδίζοντας στον τελικό τη Μπενφίκα με 4-1!

 Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έγινε και έμεινε ΘΡΥΛΟΣ. Μέσα από το αίμα των παιδιών της, ξεπήδησαν στιγμές μεγαλείου και δόξας, που λίγες ομάδες στον κόσμο μπορούν να υπερηφανεύονται ότι έχουν ζήσει. Στιγμές που πάντα θα πρέπει να είναι αφιερωμένες σε όλους αυτούς που δεν μπόρεσαν να τις ζήσουν, αλλά είναι οι κύριοι υπεύθυνοι που τις έζησαν όλοι οι υπόλοιποι….Σε όλους αυτούς που έκαναν τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κάτι πολύ περισσότερο από μία ομάδα…
Κοινοποίησε το!